Anel Bećirspahić otkriva nove detalje o smrti supruge i bebe u bihaćkoj bolnici

Građani Unsko-sanskog kantona, ali i cijele zemlje, i dalje pamte 17. mart 2022. godine – dan kada su Azra Bećirspahić i njena beba Merjem izgubile život tokom poroda u Kantonalnoj bolnici „Dr. Irfan Ljubijankić“.

Vijest koja je tada potresla regiju danas ponovo dobija epilog – jer, tri godine kasnije, slučaj se ponovo otvara.

U potresnoj izjavi Anela Bećirspahića, supruga preminule Azre i oca male Merjem, ne govori samo kao otac i suprug, već kao građanin koji već tri godine bije bitku sa sistemom.

“Dana 17. marta 2022. godine ostao sam bez žene Azre i naše kćerke Merjem. Svima je poznato da se to desilo prilikom poroda u Kantonalnoj bolnici u Bihaću, pod sumnjivim i krajnje zabrinjavajućim okolnostima…”

Tako počinje Anelova izjava, u kojoj detaljno opisuje sumnje u ozbiljne propuste tokom poroda, ali i alarmantno kašnjenje reakcije osoblja na unutrašnje krvarenje, koje je, prema nezavisnim nalazima, trajalo više od sat i po – vremena koje je moglo spasiti dva života.

Iako je odlučio vjerovati institucijama i sistemu, nadajući se pravdi, prošle su tri godine u tišini i bez odgovora.

No, stvari su se počele mijenjati – ali ne zahvaljujući državi, već zahvaljujući njegovoj istrajnosti.

Bećirspahić je vlastitim sredstvima angažovao nezavisne stručnjake iz Zavoda za sudsku medicinu u Zagrebu i Medicinskog instituta u Nišu, čiji nalazi potvrđuju ozbiljne greške u postupku poroda.

Tek zahvaljujući tim dokumentima, Tužilaštvo USK-a je ponovo otvorilo istragu – više od tri godine nakon tragedije.

“Istraga je u toku i izgleda da su sada primorani da rade ono što su trebali od samog početka”, kaže Bećirspahić, dodajući da se ovaj put nada istinskoj borbi za pravdu, bez političkih pritisaka i zataškavanja.

Anel upozorava da se problemi u bolnici nisu zaustavili na njegovom slučaju.

Prema njegovim riječima, porođaji sa teškim ishodima i dalje se dešavaju, ali institucije šute.

“Nažalost, na tom odjelu se i dalje dešavaju vrlo problematične stvari. Ljudi uglavnom šute i sve izgleda kao da je u najboljem redu, dok je stvarnost sasvim drugačija.”

Kao čovjek koji je izgubio sve, Anel Bećirspahić danas vodi bitku ne samo za sebe, već za sve buduće roditelje koji zaslužuju sigurnost i dostojanstvo u najosjetljivijem trenutku života.

“Pitam se da li građanin ove zemlje mora tjerati institucije da rade svoj posao? Situacija će ostati ovakva dok god budemo šutjeli.”

Njegov pravni tim aktivno radi na ovom slučaju, a Anel poručuje – pravda za Azru i Merjem neće biti zauvijek odgođena.

Ova priča je više od lične tragedije – to je slika jednog urušenog sistema u kojem odgovornost kasni godinama.

No ovaj put, istina ima lice – i glas – čovjeka koji neće stati.