Priča koja je potresla region: Bolna ispovijest štićenika, čiji je brat još u domu

Slike užasa u kojima u Srbiji žive djeca bez roditeljskog staranja sa hendikepom potresle su javnost, medije, društvene mreže.

Podsjetimo, objavljena je publikacija “Zaboravljena deca Srbije”, rezultat istraživanja Inicijative za prava osoba sa mentalnim invaliditetom (MDRI), organizacije za ljudska prava koja se bavi zaštitom i punim socijalnim uključivanjem djece sa smetnjama u razvoju i odraslih sa invaliditetom u društvo.

U publikaciji istraživači navode da su tokom 2019. ulaskom u više ustanova domskom smještaja otkrili da su djeca često pomiješana sa odraslima, da se primaju i bebe i djeca mlađa od tri godine, te da 79 posto djece i odraslih u institucijama ostaje duže od 10 godina.

Rezultati istraživanja su poražavajući i glavni zaključak koji se nameće je da su djeca u metalnim kavezima prepuštena sama sebi, te da u uslovima nedostojnim čovjeka samo čekaju da – umru.

Nekadašnji štićenik sistema, J. M., koji je 25 godina proveo u domskom smještaju, a čiji se brat ometen u razvoju i dalje nalazi u jednoj takvoj instituciji, kaže da su deca u domu u kome je boravio kao dete zaista bila pomešana sa odraslima. On lično sedam godina je proveo u domu u Kulini, gdje je najprije bio smješten njegov stariji brat, osoba sa teškim tjelesnim i mentalnim hendikepom, piše Blic.rs.

“Nažalost, istina je to što se piše. Živio sam do 1994. u Kulini, ali ima još takvih institucija. Djeca su zanemarena i ostavljena sama sebi, a tako je i dalje. Moj brat je u jednoj od tavkih institucija – kaže sagovornik Blica.

Kako za Blic potvrđuje nekadašnji štićenik sistema, u domu je, pored zanemarivanja, bilo i fizičkog zlostavljanja.

“Mogli su tada da nas tuku, da nas biju, da dobijemo batine, što danas zakon zabranjuje, a ne kao tih devedesetih i početkom dvehiljaditih”, priča on.

Bilo je užasno i prije 20 godina, ali i danas leže u metalnim kavezima

Sagovornik Blica podsjeća da je Kulina bila u centru pažnje javnosti devedesetih.

“Na televiziji su prikazivali te nehumane uslove za život te dece. Bio sam tada tamo. Tuga i jad. Nije ni sada sjajno, mada ide nabolje. Menjaju se vremena, ali teško je. I dan-danas leže u metalnim krevecima” – kaže mladić za Blic.

Kaže da poznaje nekoliko osoba koje su bile sa njim u domu za decu, a koje su posle smeštene u dom za odrasla lica.

“Oni kao da ne postoje. Takav je dom u Kulini, gde je smešten moj brat. On je bolestan, u kolicima je – kaže on i dodaje da finansijski ne bi mogao da zbrine brata, za čiju bi celodnevnu negu morao da angažuje negovatelja, piše Blic.rs.