Da li je sintetičko gorivo slamka spasa za benzince i dizelaše

Mogu li motori sa unutrašnjim sagorijevanjem opstati i u budućnosti uprkos naletu elektrifikacije u auto-industriji.

Miješanjem vodika dobijenog elektrolizom i ugljen-dioksida, koji se može “izvlačiti” iz atmosfere ili drugih industrijskih procesa, kao i nekih drugih elemenata, dobija se sintetičko gorivo.

O ovoj temi je dosta pisao Njemački auto-klub (ADAC), što ne čudi ako se zna da ta zemlja ima snažnu auto-industriju koja je veliki oslonac domaće privrede.

Zbog procesa elektrolize pomoću kojeg se dobija vodik, sintetička goriva se nazivaju još i E-goriva. Proizvodnja je počela, ali se ona odvija u malim količinama, odnosno trenutno je u fazi istraživanja.

Moguće je dobiti tri produkta – sintetički benzin, dizel ili plin. Ključno je da se sagorijevanjem tih goriva maksimalno smanjuje emisija štetnih gasova koji utiču na atmosferu ili zdravlje čovjeka, odnosno emisije su mnogo niže nego kod klasičnih benzinaca i dizelaša.

Prva mala fabrika sintetičkog goriva je u njemačkom gradiću Verlteu a pokrenuo ju je Audi.

Međutim, trenutno je veliki problem sintetičkih goriva veliki gubitak energije. U odnosu na cjelokupnu potrošenu energiju, iskorišćava se tek 10 do 15 odsto za pokretanje vozila (kod električne energije je to oko 80%).

Pretpostavlja se da bi efikasnost sintetičkih goriva mogla dostići 60 procenata.

Osim toga, zbog visokih troškova proizvodnje trenutna cijena sintetičkog goriva oko 4,50 eura po litru, ali procjenjuje se da bi oko 2030. godine ta cijena mogla pasti na 2,29 eura.

Naravno, uspjeh sintetičkih goriva dosta zavisi od cijene, a ona će morati biti i niža od navedene.

Zasad eksperti predviđaju da će sintetička goriva u budućnosti vjerovatno pokretati avione i brodove – zbog toga što u njih nije moguće ugrađivati ogromne baterije ili rezervoare sa vodonikom (tako bi zauzeli većinu teretnog prostora).

A šta je sa automobilima? To će se tek vidjeti, a kao što je i navedeno – mnogo toga će zavisiti od cijene.